Płaskowyż Tarnowicki to
jednostka geomorfologiczna będąca częścią Progu Środkowotriasowego ciągnąca się na terenie miasta przez dzielnicę Kozłowa
Góra do centrum miasta, tworząc faliste wzniesienia o asymetrycznych stokach. Od
wschodu graniczy on z Kotliną Józefki a od południa przechodzi w Płaskowyż
Bytomsko-Katowicki.
Powierzchnię płaskowyżu budują odporne wapienie i dolomity
oraz mało odporne margle triasowe. W
obrębie jednostki znajdują się najwyższe wzniesienia rejonu Księża Góra i Winna
Góra. Obszar płaskowyżu zajęty jest głównie pod grunty orne, terenu leśne i
zabudowę mieszkaniową. W przeszłości istniało tu sporo małych kamieniołomów
wapienia oraz kopalń galeny i galmanu, rud srebra i limonitu. Pozostałością tej
działalności są wkomponowane obecnie w krajobraz małe kamieńczyki, wapienniki,
warpie itp.
Ciekawostką są stosunkowo liczne płaty muraw kserotermicznych (min.
Piekary Śląskie, Radzionków, Nakło Śląskie, Orzech).
Malownicze formy
krajobrazowe, walory kulturowe i przyrodnicze sprawiają że na terenie PT
istnieje spory potencjał dla turystyki rowerowej i pieszej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz